MLADOST Bulgarije Tour: 2014

U heeft al kunnen merken dat het niet helemaal lekker loopt met het blog. Het hotel waar we als laatste zaten had problemen met de WiFi. Daar waar het met sommige telefoons geen probleem is geven ander en de laptop problemen. Het vorige bericht stond al klaar op donderdagmorgen voor vertrek naar Bobov Dol maar op het moment dat we het wilde publiceren was er geen verbinding meer. En dat lukte dus niet tot kort voor zes vrijdagmiddag. Daarna in het geheel niet meer. Maar na 3 dagen rijden weer terug in het land en weer een fatsoenlijke verbinding om het verhaal af te maken. Daarom een lang blog met de laatste dagen.

Woensdag was een dag van de grote verplaatsing van Troyan naar Sapareva Banja, een verplaatsing van ruim 250km. Tijdens de busreis is uitgebreid de verjaardag van Javor gevierd die donderdag 10 zou worden maar dat graag in de bus wilde vieren. En Mladost is natuurlijk nooit te beroerd voor een feestje! Jammer was wel dat de airco in de bus niet naar behoren werkt, gevolg is dat hoewel het buiten ruim boven de dertig graden is uitstappen voelt als een verkoeling! Gelukkig stond er een uitgebreide lunch in een traditioneel restaurant in Samokov niet te ver van Sapareva Banja. Hier even de benen strekken en genieten van de vele gerechten. Aangekomen in het hotel snel naar de kamers en daarna het terras op of het zwembad in. Na het diner dat, na de lunch van die middag, niet veel aftrek vond trakteerde Javor op snoepjes en ice-tea. En zware lunch of niet, dat ging er natuurlijk wel in.

Donderdag dus de dag dat we om vijf uur een voorstelling zouden geven in BobovDol op zo'n 30 km van Sapareva Banja. Hier was ook afgesproken dat TV Rodina, een nationale folklore zender, opnames van de voorstelling zou komen maken. Omdat Carlo graag 4 uur voor de voorstelling aanwezig wilde zijn, zijn 3 man met het Mladost busje rond half een richting Bobov Dol vertrokken. Stom genoeg geen adres meegekregen Maar goed hoeveel tjitalisjtes kunnen er zijn. Dat bleken er dus meerdere te zijn. Snel even bellen met Iliana voor het adres. Aangekomen bij de tjitalisjte stond iemand ons al op te wachten. Op de vraag waar we konden lossen kregen we het antwoord aan de overkant van de straat te moeten parkeren, en dan met alle spullen oversteken, 2 trappetjes van de terrassen af en dan het bordes voor de deur op. Nou mooi niet dus, zeker niet omdat ook de meeste kostuumkoffer nog in het busje lagen ivm de verplaatsing van woensdag. Dus eerst even op verkenning uit. Nou dat valt tegen er blijkt wel een laaddok te zijn maar daarachter trappen naar beneden, dus dat is ook geen optie. Uiteindelijk besloten om op de stoep te gaan staan dan konden we de zware spullen met behulp van de rijplaten via de zijkant lossen en meteen het eerste trappetje overbruggen. De stoep is echter zo hoog dat we 100 meter verder er pas op kunnen en dan achteruit, met niet al te veel speling, naar de trap. Gelukkig komen een aantal Bulgaren helpen met lossen zodat dit relatief snel gedaan is. TV Rodina is er nog niet maar heeft de vorige dag al de nodige voorbereidingen getroffen. Het blijkt ook dat Rodina niet alleen opnames maakt maar de hele show ook direct live de lucht ingooit. Heel Bulgarije kan dus direct meegenieten. We hebben nog geen bewegende beelden van Rodina kunnen vinden maar als het goed is krijgen we een DVD van de voorstelling. Wel hebben ze 75 foto's op hun Facebook pagina staan.
Bij binnenkomst in het theater is het even schikken. Het is dan wel een mooi theater maar het podium is wel erg klein zeker met 24 dansers die een diagonaal moet maken. Maar goed Mladost zou Mladost niet zijn wanneer daar niet snel een oplossing voor komt waardoor het allemaal net past.

Satellietverbinding voor TV Rodina

Zang van de kinderen

Hoewel de voorstelling in eerste instantie al om vijf uur zou beginnen is dat naar half zes verzet, dit om mensen de gelegenheid te geven op tijd te komen. Het is per slot donderdag en dus een normale werkdag voor de Bulgaren. Langzaam maar zeker loopt de zaal voor een groot deel vol terwijl de lokale groep de voorstelling opent. De groep bestaat uit kinderen van ongeveer 5 tot en met wat oudere dames. Jammer is dat de zang niet live is, wat je hoort is een CD opname terwijl de kinderen meezingen voor microfoons die dicht staan. Op zich valt dit nog niet zo erg op maar dan blijkt de kwaliteit van de CD's niet al te best en die beginnen te haperen waardoor het meteen voor iedereen duidelijk is dat het niet live is. Totale ontreddering bij sommige kinderen. Ben je een keer live op televisie en dan krijg je dit. Dat terwijl ze wel degelijk kunnen zingen want de CD is een eigen opname. Zonde, zonde en nog eens zonde. Daarna mag Mladost het overnemen. In het begin zijn de reacties uit de zaal wat terughoudend maar al snel slaat dit in enthousiasme met meeklappen en flink applaus. Sommige zitten zo nu en dan te huilen van ontroering. Ook nu is de selfie van de jongens tijdens Trakia een bron van vermaak.

Selfie!

Openingswoord Esther

Doordat de lokale groep een half uur voorstelling had, de lengte van onze voorstelling en de warmte was het jammer om te zien dat mensen gingen lopen tijdens de tussenstukken van het orkest om even een luchtje te scheppen (de Bulgaren kennen het principe van een pauze net bij dit soort voorstellingen). Gelukkig kwamen de meest ook snel weer terug. Niet leuk voor het orkest maar desondanks toch veel waardering van de mensen die wel bleven zitten. Na afloop de gebruikelijke uitwisselingen van een dankwoord en presentjes. Zoals gebruikelijk geven wij een op aluminium gedrukte foto van de groep met daarop in het Bulgaars een herinnering aan de tour.

Daarna snel omkleden, shirts en jurken uithangen koffers open om te laten luchten en de bus in om samen met de lokale groep te gaan eten en dansen in een lokaal restaurant. Helaas kan dat niet zolang duren als sommigen zouden willen en moeten we na een tijdje terug de bus in om de spullen te gaan ophalen en terug te gaan naar het hotel. Hier gaan sommigen nog wat drinken, praten of zelfs zwemmen terwijl anderen snel hun bed opzoeken.

Vrijdag - Kjustendil

Op de vrijdag was het vroeg opstaan. De groep had om half acht ontbijt en zou om half negen met de bus richting Kjustendil (60km) vertrekken. Die dag was er het feest van het brood en zijn we gevraagd een tweetal choreografieën (Dobrudzja, orkest en Shop) te laten zien. Zo’n feest past natuurlijk perfect in het thema van onze voorstelling: niets of niemand is belangrijker dan het dagelijks brood, Omdat we buiten moeten dansen en het aanwezige podium te klein is is er nog een hoop onzeker. Daarom zitten we met 6 personen al om zeven uur in de auto’s om de boel te gaan verkennen en op te bouwen. In Kjustendil is men al druk bezig om de broodmarkt op te bouwen waar broodartiesten uit Kjustendil en omgeving kunnen laten zien wat voor kunstwerken ze met brood kunnen maken.

Willen we de ruimte hebben om te kunnen dansen is al snel duidelijk dat we dan op het grote plein voor het marktje moeten dansen. Hier kunnen we het podium zo groot maken als we zelf willen. Het grote nadeel is dat het podium dan wel in de volle zon staat terwijl het publiek tussen de bomen in de schaduw zit. Om het orkest te sparen voor de zon zit het orkest dit keer aan de zijkant tussen het publiek en het podium in, lekker in de schaduw.

Op het moment dat de rest van het gezelschap aankomt is het Mladost busje al leeg en is de opbouw van de techniek al begonnen. Terwijl de temperatuur steeds verder stijgt, tot uiteindelijk 35 graden, neemt de zorg over de techniek toe. Doordat er keuzes gemaakt moesten worden over wat allemaal mee te nemen ivm de hoeveelheid ruimte staat de eindversterker nu in de zon en warmt steeds verder op. Met palen en touw is een podium op het plein afgezet en vormen de meegenomen banners voor een kleine afscheiding waarachter de spullen voor de haastverkleding komen te liggen. Omdat dit pal naast de looppaden is blijft er continue iemand bijstaan om de spullen in de gaten te houden. Geen pretje in de felle zon.

Op het marktje is het drukker en drukker aan het worden terwijl de dansers zich omkleden. Intussen worden we aangesproken door Bulgaren maar ook vakantievierende Nederlanders over wat er komen gaat. Om twaalf uur gaat het officieel van start. De plaatselijke geestelijke zegent het brood en het publiek en neem en passant ook Wimbeer, de Mladost mascotte die op de microfoons voor het podium zit, mee. Nu kan het niet meer misgaan! Op het moment dat het orkest inzet voor Dobrudzja zitten alle banken vol en staat er nog meer publiek rond het podium en is het zaak de op- en afloop plaatsen van de dansers vrij te maken. Helaas blijkt de zegening niet gewerkt te hebben. Na een paar maten valt de oververhitte eindversterker uit. Terwijl de dansers en het orkest onverstoorbaar doorgaan alsof er niets aan de hand is, is Carlo hard aan het werk om een oplossing te vinden. Geluk bij een ongeluk staat het orkest nu tussen het publiek en de dansers in waardoor iedereen de muziek kan horen en zingen de dansers hun longen uit het lijf. Gevolg is wel dat we nog nooit zo'n geconcentreerd publiek hebben gehad. Om maar niets van de muziek en zang te missen is het tussen de applauzen door doodstil. Gelukkig heeft Carlo een oplossing en na wat ombouwwerk is er weer versterking. Nogmaals bedankt Carlo! Na een daverend eindapplaus worden we bestormt door Bulgaren die met de dansers op de foto willen en Nederlanders die willen weten hoe ze kaarten voor 6 september moeten bestellen! De Bulgaren uitleggen dat we pas twee jaar bezig zijn met deze groep met 1 repetitie per maand en dat het na 6 september stopt stuit op compleet ongeloof. Doodzonde vind men dat. Ook hier weer de opmerkingen dat wij de Bulgaren de ogen openen over wat voor prachtige cultuur ze hebben en dat wij ze laten zien hoe ze daar mee om zouden moeten gaan. Mooie complimenten, maar misschien wel de mooiste qua voorstelling kwam van twee oud dansers van het Philip Kutev Ensemble, het wereldberoemde eerste professionele staatsensemble. Zij vonden dat Mladost dat niveau op een haar na benaderde en hadden maar een commentaar over het inzaaien. Dat moest van rechts naar links en niet andersom. Wanneer dat het enige commentaar is kun je toch wel stellen dat we een machtig compliment gekregen hebben. Van een in Duitsland woonachtige Bulgaarse kregen we een uitnodiging om, desnoods met een kleinere groep, 27 september een voorstelling te geven op een festival in Munster.
Ondanks de hitte na afloop snel alles opruimen de de bus en het busje in, helaas moesten we met de techniek even wachten omdat de lokale organisatie hun praatje via onze versterking deed. Dit na een tijdje toch maar afgekapt zodat we konden inpakken. Na een heerlijke lunch, buffet met kip, vis en veel groent en fruit, kon iedereen nog lekker rondlopen in Kjustendil om te shoppen voordat de bus terugreed naar het hotel. Bij het hotel weer een frisse duik in het water om af te koelen terwijl de wasploeg lang het zwembad aan het werk gaat om de onderjurken en bloezen schoon te krijgen.

Die avond tot vreugde van velen eindelijk frieten op het menu.

Zaterdag - Raduil

Vandaag een iets later ontbijt, negen uur, om om tien uur de bus in te stappen richting Borovets. Daar geen voorstelling maar een uitstapje de bergen in. Borovets is een ski-resort dus konden we met een gondel omhoog. Boven aangekomen gelukkig een opgeklaarde lucht waardoor we een wijds uitzicht hadden. Het uitgerekende moment om leuke foto's te maken, een stukje te wandelen of zoals sommige lekker op het terrasje voor een koffie of warme chocolademelk.

Weer beneden aangekomen lijkt het erop dat Kathy haar inkomsten toch uit Bulgarije haalt en een eigen pub heeft, dat had ze wel eens eerder mogen vertellen! In het centrum van Borovets, voetgangersgebied, veel leuke winkeltjes met souvenirs, cafeetjes en restaurantjes. Voor ons staat er een lekkere maaltijd klaar bij het Italiaans restaurant Venice. En alweer is het voor velen veel te veel. Eerst een lekkere salade met een heerlijk brood en daarna voor de vega's 3 plakken gebakken kaas en 3 stukken kipfilet voor de vleeseters.

Terwijl de groep zich nog even vergaapt aan de winkeltjes gaan Esther, Carlo en Jos alvast op pad richting Raduil waar we een voorstelling hebben op een plaatselijk feest. Waar dat precies is weten we niet maar we hebben de opdracht om wanneer we aankomen de burgemeester te bellen. We kiezen een strategisch punt bij een vliegtuig op een sokkel tegenover een klein pleintje. Goed gegokt, wanneer de burgemeester aan komt lopen blijken we op het pleintje te moeten dansen. Of het speciaal voor ons gedaan is weten we niet maar er ligt compleet nieuw asfalt waardoor een er vlakke (maar wel erg harde) dansvloer is. Ter afwisseling kan het orkest op het podium erachter. Bij het opbouwen is het even spannend of de eindversterker na de oververhitting wil werken. Gelukkig werkt alles weer naar behoren. De centrale hal van de Tjitalisjte achter het podium richten we in als kleedkamer. Gevolg is wel dat de plaatselijke bevolking de WC's, die daar achterliggen, niet kunnen gebruiken omdat ze dan door de hal heen moeten. Gelukkig voor hen zijn er genoeg restaurantjes. Wij zijn blij verrast over de WC's, het is er volkomen schoon en er is zelfs WC papier, dat is meestal wel anders.

Het is al meteen duidelijk dat dit weer een heel andere voorstelling gaat worden. Bij de andere voorstellingen komt met speciaal voor de dans maar hier komen de mensen voor het lokale dorpsfeest en zijn wij toevallig daar om een gedeelte in te vullen. Een extra uitdaging dus om ook deze mensen voor ons te winnen maar zoals de groep nu is moet dat geen probleem worden. Omdat we hier minder tijd hebben vallen Dobrudzja en een orkestblok weg en beginnen we met Sever. Hoewel we tot nog toe met een volledige groep hebben kunnen optreden gaat dat vandaag helaas niet. Marten (orkest) wisten we moest helaas ivm met werk al eerder terug naar Nederland en de eerste 2 zieken melden zich aan waardoor we gedeeltelijk met gaten hebben moeten dansen. Hier komt de klasse van de groep naar voren. Maar weinig mensen, en dan alleen nog diegene die het wisten, zullen in de gaten gehad hebben dat we incompleet waren. Terwijl de orkestleden en dansers het publiek bespeelde en veroverde hield de rest de lucht angstvallig in de gaten. De hele middag en avond hingen er dikke wolken boven het dorp en lagen de zeilen al klaar om snel over de apparatuur te kunnen trekken wanneer de bui zou losbarsten. Blijkbaar hebben we een goede uitstraling want de regen bleef uit maar hebben we na afloop toch maar met spoed alles opgeruimd. Tijdens het opruimen nam een lokale band het podium over en barste het feest in volle glorie los. Dat gaf een kleine uitdaging omdat het plein maar een uitgang had aan de andere kant dan waar het busje stond. In verband met de veiligheid wilde we die daar niet laten staan (en het feest zou toch niet afgelopen zijn voordat wij uitgegeten waren) dus onder begeleiding van Misho (een bekende vanuit Voivodinovo) in de schemer voorzichtig door de dansende menigte heen.
Het restaurant bleek de drukte toch niet helemaal aan te kunnen zodat Iliana bijsprong in de keuken om te helpen de lokale specialiteit, een witte bonensoep, te maken. In verband met de tijd en de vermoeidheid die bij sommige toesloeg was besloten direct na het eten terug te gaan naar het hotel en niet te gaan meefeesten op het plein. Maar ja er waren er natuurlijk ook die niet moe waren of een onuitputbare energiebron hebben en die wel wilde feesten. Die hebben het eten in een record temp naar binnen gewerkt of zelfs gedeeltelijk overgeslagen om toch nog mee te gaan dansen tot grote vreugde van de lokale bevolking.

Zondag - Momin Prohod en Sapareva Banya

De zondag was een drukke dag met 2 voorstellingen en een verplaatsing van 2x65km over bergwegen. Om twaalf uur stond een volledig programma in Momin Prohod op het programma. Iliana werkt veel samen met het lokale ensemble en dit was ook de voorstelling waar mensen van haar eigen ensemble uit Voivodinovo eventueel naar toe zouden komen. Dit keer geen gedeelde voorstelling met het lokale ensemble omdat die net de dag ervoor, speciaal voor ons een dag eerder, terug waren gekomen van een festival in Turkije. De Tjitalisjte is gelukkig snel te vinden en blijkt een groot gebouw te zijn waar we zelfs alle zware spullen voor het eerst via de oprijplaten rechtstreeks vanuit het busje de zaal kunnen inrijden, hierdoor gaat het lossen wel erg snel. He podium is groot

genoeg en er zijn ruim bemeten kleedkamers. Weer een echt theater. Dat eea wat stoffig is mag de pret niet drukken. We hebben ook een verassing op het toneel.. Door een vergeten kostuum koffer (oops) heeft een van de stopanie een geleend kostuum aan. In de Tjitalisjte hangen alle kostuums van de groep en was het een kwestie van de juiste maat opgeven. Maar wat een mooie kostuums hebben ze hier!

Vandaag dus 2 voorstellingen in Momin Prohod een volledige en vanavond in Sapareva Banya 3 stukken en twee orkestblokken. Om het orkest te ontlasten zo aan het einde van de tour en met 2 voorstellingen op 1 dag nemen Todor en Iliana een tussenblok over. Omdat dit de laatste volledige voorstelling van de tour worden alle registers nog een keer opengetrokken. Het resultaat is een voorstelling die met stomheid verslagen bekeken word en eindigt met een staande ovatie. Na afloop niet alleen de gebruikelijke uitwisseling van presentjes maar vanuit de groep van Momim Prohod ook een speciale onderscheiding voor Iliana voor al haar werk om de Bulgaarse folklore te promoten. De contacten met Momin Prohod zijn daarbij een belangrijk onderdeel.
Na een meer dan overvloedige maaltijd, dacht je alles gehad te hebben dan kwam er nog meer, met als afsluiting de Bulgaarse versie op een Banana Split nog snel even kijken in het winkeltje waar de groep zelfgemaakte items te koop heeft. Naast de dans is dat een ander deel van de folklore die men hier in stand probeert te houden.
Na de voorstelling weer snel terug in de bus om zoals na elke voorstelling tussen de uitwasemende kostuums terug te rijden naar Spaareva Banya.

In het hotel aangekomen kan iedereen even op adem komen terwijl Esther en Iliana gaan kijken bij het festival terrein, een paar honderd meter bij het hotel vandaan, om te zien hoe laat wij moeten optreden en waar we kunnen omkleden.
Het festival is op een prachtige locatie naast een geiser. Het podium is een klein amfitheater dat uitkijkt over de bergen. Een mooiere plek voor de afsluiting hadden we niet kunnen verzinnen.

Na een volkszanger mag Esther ons voor het laatst aankondigen. Je ziet dat het publiek niet weet wat ze te wachten staat maar zodra de eerste maten van Sever zijn geweest zie je mensen naar camera's en telefoons grijpen. Niet alleen om te filmen en foto's te maken maar ook om te bellen. Een tijdje later merken we dan ook dat er steeds meer publiek het terrein en de tribune opkomt. Wat een energie wordt er in deze laatste voorstelling gestoken. Iedereen is zich bewust dat dit de laatste minuten hier in Bulgarije zijn, de laatste kans om het publiek in de hol van de leeuw in te pakken. En een prachtige voorstelling is het geworden. Niet alleen op het toneel maar tegen de hele achtergrond van een amfitheater en de ondergaande zon tussen de bergen. Wat een afsluiting!

Nadat de laatste tonen van de aller allerlaatste choreografie (video) weggebt zijn komt iedereen op de tribune omhoog voor een daverende staande ovatie. Na het bedankwoordje van de organisatie wil ook de voorzitter van de jury, die er ook bleek te zijn, het woord. We worden uitgebreid gecomplimenteerd over wat we hebben laten zien maar vooral ook over wat we doen voor de Bulgaarse folklore en wat we daarmee in het publiek teweeg hebben gebracht. Naast een herinnering voor deelname aan het festival krijgen we daarom ook een beker als winnaar van het festival. Dat terwijl er nog groepen na ons kwamen! Een groots compliment en een fantastische afsluiting van de tour. Eenmaal van het podium af zit sommigen de emotie dan ook hoog.

Terug in het hotel de laatste maaltijd. Al bij het hoofdgerecht pakt Todor zijn accordeon en zingt iedereen uit volle borst nog wat liedjes mee. De voorstellingen zitten er dan misschien wel op maar nog niemand kan er genoeg van krijgen. In een moment van pauze grijpt Jos de kans om Todor even te onderbreken om namens de groep Todor en Iliana te bedanken voor de perfecte organisatie van de tour. Als dank krijgen ze 1 van de banners waar iedereen op de achterkant zijn of haar naam heeft geschreven. En omdat we per slot van rekening een Nederlandse groep zijn ook een Engelstalig boek over Nederlandse klederdrachten. Na het dankwoordje van Iliana en Todor richting de groep hebben de dansers nog een kleine verrassing in petto in de vorm van een bedanklied op de melodieën uit de choreografieën. De gehele tekst staat iets verder hieronder.

De volgende ochtend weer op tijd op om om negen uur te kunnen vertrekken. Het is maar een geluk dat sommige spullen in Bulgarije achterblijven want door de extra spullen die weer mee terug naar Nederland moeten zit het busje weer tot de nok toe vol. Na afscheid genomen te hebben van de achterblijvers vertrekt de grote bus naar het vliegveld. Daar aangekomen volgt het echte besef dat de tour er opzit. Een paar dansers moeten hier afscheid nemen omdat ze verder met de auto gaan of een andere vlucht hebben. De tranen vloeien rijkelijk.
Eenmaal bij de gate blijkt de stemming er nog steeds goed in te zitten en ter afscheid van Bulgarije en tot groot vermaak van de overige passagiers wordt er voor de laatste maal gezongen.

Tot ziens op 6 september bij het afscheidsfeest van Mladost in Zevenhuizen (ZH)

www.mladost.nl www.stichtinginterdans.nl mladost@stichtinginterdans.nl

Tekst bedanklied van de dansers

melodie: Peperuda letjala
Ergens in Delft, twee jaar geleden
ja geleden begon project ensemble
mladost ja mladost ja

Esther en Radboud
Veel repeteren repeteren 8000 pasjes

melodie: Peperuda odeshe
8 augustus naar Bulgarije
lekker vliegen niet autorijden
Mladost tournee, mladost tournee

De eerste stop was Berkovitsa
lekker dansen kopanitsa
Mladost tournee, Mladost tournee

Dansen op de live muziek
pling plong key-board super chique
kabel tv, kabel tv

Zamfirovo veel te heet
Top publiek en wij bezweet
Mladost tournee, Mladost tournee

melodie: Sjetva
Samen met de profi dansers van
Trakia ensemble
ging het dak eraf in Pravets
Lichtjes uit en muziek knal hard

Warm ontvangst in Dalbok Dol
ontroerende tafrelen
samen lekker dansen, zingen
en voor klimboompje spelen

melodie:Degerdi
TV Rodina, TV Rodina
TV Rodina live uitzending

Zit je haar goed? groene schort af?
gaat het op het podium wel passen?

Wat ruik ik gadverdamme
in Sapareva Banya
Vieze bloezen, onderjurken
of is het het zwavelbad?

Het is weer tijd voor eten
iedereen aan tafel
shopska sla, banitsa
uiteraard ook Rakia.

melodie: Ljulka
Oogst feest, elke nacht weer weerwolven
weer wolven dorpsgek slet oogstfeest

Mitko scheurde over rotondes
chauffeurtje, warme bus zonder airco

Car lo, onze muziektechniek aan de knoppen
altijd als eerste niet te stoppen

Jos, met een bestickerd busje
ot gholandia, in en uit geladen

Or kest, Kathy, Nienke, Wim en Renske
Joke , Marten, Wimbeer

Anita
Altijd klaar met naald en draadje
voetjes in de wasbak

Pie-hien, wie heeft er nog geen zeisje?
waar is teambier, mama regelt alles

Sto-panie, onze lieve familie, dobre doshli
hayde, nazdrave, joenatsi

melodie:Kalino
Iliana, Radboud Koop
Todor en Esther Willems

We would like to thank
you for this amazing trip

Too much food, great hotels
dirty smels not you fault

Never forget a tour like this
You woke up our Bulgarian souls!